Time flies when you're having fun

Nou,

Toch nog op het nippertje een internetcafe gevonden.
We zitten nu in Homer, de laatste stop voor we teruggaan naar Anchorage en dus naar huis (bleg, jakh, ieuw!!!!)
Helaas zit het deze dag ons voor het eerst echt tegen. Ik zou met Sybille met een watervliegtuig naar een gebied vliegen om 100 % zeker beren te zien.
Het weer daarentegen had andere plannen voor vandaag en de watervliegtuigen vliegen kennelijk niet met bewolking. Dit verbaasd ons iets, omdat tegenwoordig zoveel technologische dingen mogelijk zijn. Radar, sataliet, GPS....Maar niet dus.
Een echte anticlimax van een geweldige mooie tijd hier in Alaska.

De afgelopen weken zoveel mooie dingen gezien en weer veel lol gehad.
We zijn met een zeekayak op pad geweest (10 uur lang, nou ja, dat is inclusief de boottocht naar de gletsjer waar we gekayaked hebben) Tussen grote ijsschotsen en ijsbergen. Tussen de zeeotters en Visadelaars. SUPER!! Ik zat een twee persoonskayak met Sybille en mocht ook het roer bedienen. Erg leuk.

Verder hebben we een supertijd in Wrangel-St. Elias National Park. Het grootste park in de US. Hier hadden we supermooi weer en dus was ons " flighyseeing' (met een 7 persoonsvliegtuig tussen de bergen en gletsjers door vliegen) helemaal te gek. We werden door de piloot ergens in een gletsjer valei 'gedropt". Hij wees zo vanuit de lucht naar de plek: " I'm going to land: There" . Wij allemaal kijken....niks te zien. Dus we kijken elkaar zo aan van .....Oookeeee.....
En inderdaad op een piepkleinstukje zand, daar zette hij z'n vliegtuig neer. En het was niet eens een rechte landingsbaan..... Het was te bizar voor woorden.
Hier hebben in dat gebied zo'n 6 uur gewandeld door de valei, over morenen, heuvels, sneeuw. Wat een ervaring!!!

Om 1600 moesten we weer op het "vliegveld" zijn. Hij kon ons niet ophalen met het " grote vliegtuig" want hij had niet genoeg runway om op te stijgen met 7 man. Dus hij kwam met een Cesna uit het jaar 1953!!! ons in 2 ritten ophalen. Ik mocht de 2e rit en voorin!!! Wat een ervaring!!! De piloot schijnt een van de beste " shortlanding/takeoff pilots" in de US te zijn. Dat geloofden wij allemaal best!

In het dorpje McCarthy, in het Wrangelpark (populatie 45, in een radius van 50 Mijl) hebben we ook nog zo'n zes uur doorgebracht op een veranda van de bar met en paar lokale mensen die daar in de toeristen en houtindustrie werkten. Super leuk en interessant en ontzettend veel gelachen.

Daarna naar Seward. Hier hebben we een dagtrip in de sounds gemaakt. Hier zagen we zeeotters, bultrugwalvissen, papagaaiduikers, Stellar zeeleeuwen, een beer, een berggeit, een grote gletsjer voorbij komen. Maar het mooiste en vrij unieke was wel: Orka's!!! Deze zijn weinig te zien op de boottochten en wij waren dus de gelukkigen. Het was een kleine school met oa een wijfje met een baby. Wat schitterend om deze indrukwekkende dieren in het wild van dichtbij te mogen zien. En ook nog op de heen en terugweg!! Grappig was wel dat Stefan besloten had om toch maar niet mee te gaan (had misschien ook te maken met de porugal-duitsland wedstrijd die hier sochtends te zien was...hehe) omdat hij de vorige trek al mee was geweest. Hij zei dus ook nog, ik ga alleen mee als ze me Orka's kunnen garanderen. Want die hadtie nog niet in het echt gezien.
Dus je kunt je voorstellen hoe hij baaaaaalde toen we terugkwamen. Allemaal orka's en duitsland uit het Wk....... We pesten hem er zo om het uur mee....hehe.

Nu zitten we dus in Homer, eigenlijk jammergenoeg een beetje ons tijd te doden. Sybille en ik hebben echt zo'n bleh-gevoel. Ook omdat het onze echte laatste reisdag is. Morgen terug naar Anchorage waar we een hotel hebben en dus is het camperen ook voorbij, wat eigenlijk wel gezelliger is dan een hotel.
Vanmiddag hebben we om 14.00 nog een laatste kans, dan komt de definitieve beslissing of we wel of niet vliegen. ....... We wachten af.

Okee, tot zover mijn verslagen over de beste vakantie die ik tot nu toe heb gehad. Wat een land, wat een natuur, wat een ontzettend leuke reisgenoten. Ik ga het zeker missen. Maar de harde realiteit komt er weer aan.
Ook op een persoonlijk vlak heb ik weer wat ervaringen en ideeen opgedaan. Dat is het mooie van reizen, je ontmoet zoveel leuke en interessante mensen. Of ze nou in de groep zitten of gewoon die je tegenkomt onderweg. Je neemt elke keer weer wat mee terug.

Wat kan ik zeggen. ALASKA RULES!!!!!!!!!!!

Groeten
Esther