Van alles en nog wat

Tja,

Het heeft een tijdje geduurd maar eindelijk heb ik weer een goeie computer gevonden.

Wat is er gebeurd de laatste week...
Wel, Pahia heb ik verlaten na 3 dagen. Zo bijzonder was het er nou ook weer niet. Dus terug naar Auckland. Weer met de Straybus of course. Ditmaal was "Auto" (uitspraak: Oto) chauffeur. Ongelovelijk,waar halen ze zulke mafketels vandaan??!! Het was een interessante rit (understatement) en de 3 uren vlogen om. Helaas had ik mezelf in een akelig hostel geboekt met een chagerijnige Braziliaan als huisbaas... Daar toch 2 nachten gebleven. Maandag 3 oktober om half zeven sochtends weer opgepikt door Stray om richting Raglan te gaan (westkust noordereiland) In de bus zaten nog bekenden van me van een vorig hostel dus dat was mooi meegenomen,

Op weg naar Raglan.........in zeikende regen.....Het heeft echt de hele dag geregend. In Raglan aangekomen kwamen we bij een hostel midden in de bush-bush terecht. Heel mooi, maar ik had m'n zinnen gezet op een klein hostel in town. Ik heb 1 nacht dus daar geslapen in de bushbush, er werd voor ons gekookt, mexicaans, errrug lekker.
Maar de volgende dag toch weer verhuisd naar de Waterfront backpackers. Een heeelmooi klein hostel, Erg gezellig en heel aardige eigenaren.
Dit was ook de grote dag van mijn surfcursus...Het weer was schitterend maar de zee nog erg wild. Ik kan jullie vertellen; ik lag meer onder water zout water op te snuiven dan dat ik op dat board heb gestaan. Maar het was leuk en Rock (instructeur) erg behulpzaam. De Tasmanzee is trouwens niet te vergelijken met de Noordzee.Of je wordt met en noodgang de zee ingezogen, of je wordt als een walvis op het strand gesmeten.....Ik had erg veel spierpijn de volgende dag. Gelukkig regende het weer en heb ik lekker met de gasten van het hostel in de huiskamer zitten lezen.
4 nachten in Raglan gebleven.

Toen weer opgehopt op de bus. Richting Waitomo Caves. Ik had een gratis ticket voor de blackwaterrafting. Dat dus gedaan. He-le-maal geweldig!!! Je wordt in zo'n akelig wetsuit gehezen, iedereen liep erbij alsof ze voor maanden de mijnen in gingen, met mijnwerkershelm en witte gumlaarzen en al.
We hebben zo'n 2,5 uur onder de grond doorgebracht. Klauterend, wadend, zwemmend, klimmend, kruipend, glijdend en........met onze kont in een trekkerbinnenband omgedreven. Ook waren hier de Glowwormen, dus lichten uit en het is net of je onderde sterren hemel zit.
Toen we eindelijk weer daglicht zagen moesten ons door een nauw gat persen om eruit. Ik weet niet of jullie de Lord of the rings hebben gezien, maar we leken net Gollum die door z'n tunnels glibbert en klautert...haha!!!

De groep van deze buswas ook erg gezellig. Heb een nederlands meisje ontmoet in deze bus. Astrid uit Schoonhoven. Je begint dan gezellig in het engels en komt dan naar een aantal minuten erachter dat je gewoon in het Dutch kan praten. Wat vreemd klinkt als je al14 dagen eigenlijk geen woord nederlands hardop hebt gesproken. Het klikte meteen en ik was van plan om bij de volgende overnachting weerwat langer te blijven. Dit had Astrid ook bedacht plus nog een Noors koppel. Roger en Helga.
We hebben zo gelachen met z'n vieren!!!

Van Waitomo op weg naar de Coromandel. Ondertussen was het natuulijk weer gaan regenen, anders is er niks aan.....
In Hahei aangekomen, de bbq waar Jinx (tja die namen van die chauffeurs.......ikweet het niet...) ons trakteerde op lekkere steaks and saugages. Mjam.
De bus vertrok weer de volgende ochtend met de rest van de groep. Wij bleven met z'n vieren achter.
Lekker een wasje gedraaid, wat omgehangen en toen een stevige kuier naar de Catherdral Cove. Nou heb ik dus al een aantal maanden....niks!aan m'n conditie gedaan, dus dat kon nog leuk worden. Wonder boven wonder vielhet me niks tegen en zelfs m'n knieen deden braaf mee aan het steigenen dalen tijdens de kust/bush wandeling.

Teruggekomen heeft ieder voor zich gekookt maar hebben we wel huiselijk aan tafel gegeten met z'n vieren. Daarna kwam het kaartspel op tafel. Astrid heeft de noren het traditionele en oeroude spel van "Pesten" aan onze noorse vrienden uitgelegd. Ik heb zelden zo veel gelachen (of was dat de wijn...??? ughe) De kaarten kregen op den dure vreemde engelse namen en natuurlijk bedachten we om de haverklap dat we bepaalde regels vergeten waren...dit tot grote verwarring bij onze Noorse vrienden.
Voorbeeld: Schoppen is spades (betekend eigenlijk een schep of spade) in het engels. Maar daar konden we niet opkomen dus dat werd op een bepaald moment : shuffles (wat ook schep betekend) Ik weet het; je moet er bij zijn. Inderdaad..hhaha.
Volgen jullie het nog????

Er komt nog meer.
Ondertussen was in de loop van de avond de next bus ook aangekomen. Hiermee gingen wij de volgende dag weer mee verder naar Maketu en Rotorua.
Beetje mutserige lui, maarja, wat doe je eraan. Op weg naar Maketu. Dit is een verhaal apart. Wij waren uitgenodigd bij een Maori thuis. Hier kregen wij een traditionele maaltijd: een Hangi. Gestookt in de grond officieel maar het gebied word nogal besproeit en dus deed Uncle Boy ditin een ton. Zelfde effect, geen vergiftiging...
Uncle Boy is een 67 jarige maori (uitspraak: mauri) die ons vanalles te vertellen had over tradities en geschiedenis. Er kwam na het eten een kleine groep jongeren die traditionele liederen voor ons opvoerden. Ook werden er traditionele voorwerpen gebruikt zoals : de Poi. Dit is een balletje aan het een koort waar de dames de meest ingewikkelde kunstje mee konden doen. Probleem.....wij moesten ook aan de bak.........Geweldig...eenheel simpele beweging met dat ding en we stonden erbij als een stel dronken mariorettes...
Het was zeer de moeite waard.

Laat in de avond op weg naar Rotorua. Ben ik eerder geweest en de stank van rotte eieren kwam mij dan ook zeer bekend voor. Rotorua ligt eigenlijk op een grote krater de aan zwavel geen gebrek. Ik blijf hier met Astrid 2 dagen en morgen gaan we weer op weg.
-----------------------------

Ik heb het ongelovelijk naar de zin. Had wat moeite met opgang komen maar sinds ik m'n eigen weg ben gegaan lijkt het allemaal op z'n plaats te vallen. Ik kom leuke mensen tegen en neem m'n tijd. Langzamerhand kom ik dichterbij Wellington, mijn " mekka" haha. Ik ben nu 3 weken weg maar het lijkt zoooo veel langer. Maar nog even het het 'harde' leven begint en ga ik op zoek naar werk in Windy Welly. Op zich zie ik op tegen het vinden van een leuke baan, maar wat ik hier dus al gemerkt heb, veel dingen komen wel op hun pootjes terecht. Ik moet alleen proberen om 'het worst case scenario' syndroom kwijt te raken.
No worries, dat is het devies!!

Mensen het is een heel verhaal geworden. Ik hoop dat jullie het wat konden volgen.
Waarschijnlijk zal in dit stuk nog wel eens wat gemonteerd worden dus houd het in degaten.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties.

Ome Kees en Tante Lenie: Ga zeker hierheen!!!! Ik kan niet anders zeggen dat het het echt waard is!!!!
Herma: Zulk mooi weer is het ook weer niet zoals je kunt lezen...hehe.

Ik zou zeggen. Kia Ora; tot ziens
En Pa Kai!!! Of zoals de Engelse Kiwis zeggen: Sweet as!!!!!!!!!!!!!!!! wat weer in het nederlands zoiets is als: Helemaal top!!!!

Hugz
Esther